Kościół pw. Św. Bartłomieja Apostoła
Świątynia została wybudowana w latach 1797-1801. Ufundował ją podkomorzy lubelski Tomasz Dłuski (uczestnik Sejmu Czteroletniego). Konsekrowana w 1806 roku przez biskupa Wojciecha Skarszewskiego. Podczas sierpniowej bitwy w 1914 roku kościół uległ zniszczeniom w wyniku ostrzelania artyleryjskiego. 29. sierpnia 1914 roku został spalony przez wojska austriacko-węgierskie. Przez kolejne cztery lata nabożeństwa odbywały się w stodole państwa Rutkowskich. W 1918 roku staraniem księdza Galusińskiego odbudowano świątynię. Konsekrowana po raz kolejny w 1928 roku przez biskupa Mariana Fulmana. Przy odbudowie nie poczyniono żadnych poważniejszych zmian, w związku z tym obecny kościół odpowiada wyglądem pierwotnemu.
Zabytkowy młyn
Ten niezwykły obiekt to jeden z trzech młynów wybudowanych jeszcze przed II wojną światową. Jako jedyny zachował się do dnia dzisiejszego, nie jest już jednak użytkowany. Został wybudowany w 1930 roku z inicjatywy Jana Grodzkiego, na polu dzierżawionym od Anny Iwanickiej. Za dzierżawę Jan Grodzki miał płacić 15 kwintali pszenicy rocznie w dwóch ratach. Pierwszy budynek uległ w 1933 roku pożarowi, jednak jeszcze w tym samym roku zatwierdzono budowę nowego obiektu. Młyn został odbudowany z pomocą mieszkańców Niedrzwicy Kościelnej i ponownie uruchomiony w 1934 roku. Funkcjonował jeszcze po 2010 roku.
Kopiec, mogiła z I wojny światowej
Mogiła jest miejscem spoczynku 717 pochowanych w niej osób. Z ogólnej liczby zmarłych 483 osoby mają ustaloną tożsamość. Zmarli to ofiary walk zbrojnych prowadzonych na tych terenach w latach 1914-1915. Posiada formę kopca o wysokości 5 m. Ze względu na tę właśnie formę i lokalizację gmina nadała mu jeszcze jedną funkcję – punktu widokowego. Na szczyt prowadzą schody, a dla ułatwienia wspinaczki zamontowano poręcze.
Pozostałości parku dworskiego
Piękny angielski park, a właściwie ogród, założony był jeszcze przez Mariannę Dłuską na początku XIX wieku, ma więc około 200 lat. Z całego założenia parkowo-dworskiego Dłuskich i Grabowskich nie pozostało wiele. Drewniany dworek rozebrano kilka lat po wojnie, a do dziś częściowo zachował się tylko park dworski z fragmentami stawów.
Zabytkowa kuźnia
W Niedrzwicy Kościelnej funkcjonowały niegdyś dwie kuźnie, obie znajdowały się przy trasie Lublin-Kraśnik. Na zakręcie (obok obecnego parkingu przedszkola) stała tzw. „kuźnia Stuchłego”. Druga - „kuźnia Szabata” znajduje się do dziś w niedalekiej odległości od przedszkola, przed zakrętem. Zbudowana została w 1940 roku. W środku pozostały jeszcze elementy wyposażenia, jak na przykład palenisko.
200-letnia kapliczka
Kapliczka Matki Boskiej Bolesnej jest jedyną pozostałością po istniejącym niegdyś w tym miejscu modrzewiowym kościele, który został rozebrany na początku XX wieku. Kapliczka była już kilkakrotnie remontowana i odnawiana. Przy kapliczce rośnie także stara lipa, na której wisiał dzwon kościelny. Janina Bogumiła Głąbowa w swojej książce „Dzieje i losy wsi Niedrzwica Kościelna w okresie międzywojennym” opisuje dawny wygląd kapliczki w ten sposób: Niewielka kapliczka, cała drewniana z bielonymi ścianami, zbudowana była na planie prostokąta, z dwoma prostokątnymi oknami o sześciu małych szybach. Dach dwuspadowy kryty blachą, na szczycie metalowy krzyżyk. We wnętrzu był skromny ołtarz z olejnym obrazem „Mater Dolorosa” (Matka Boska pod Krzyżem). Świece w świecznikach i mały stojący krzyż. Podłoga drewniana, na której leżał kolorowy dywan, z boku ława i przy wejściu konfesjonał.
