Cmentarz z I wojny światowej przy stacji kolejowej
Cmentarz został założony w 1915 roku. Spoczywa tu 537 żołnierzy armii austriacko-węgierskiej i rosyjskiej. Prawdopodobnie większość z nich zmarła w wyniku ran odniesionych w walce podczas transportu kolejowego na tyły frontu, stąd cmentarz przy torach. Znajdują się tu cztery zbiorowe mogiły oraz sześć grobów pojedynczych. Po komasacji z początku lat 30-tych, oprócz pochówków z cmentarza przy szosie, przeniesiono tu także mogiły z cmentarza w Borkowiźnie.
Cmentarz przy stacji kolejowej został zrewaloryzowany i otwarty w sierpniu 2011 roku.
Dwór Dłuskich
Dwór w Niedrzwicy Dużej został wybudowany na przełomie XVIII i XIX wieku dla Józefa Aleksandra Dłuskiego i jego żony Marianny z Kownackich.
Przypuszczać można, że dwór miał pierwotnie charakter fortalicji, gdyż do dziś widoczny jest obronny kontekst założenia (dwór jest położony na wzniesieniu otoczonym rzeką Nędznicą od strony północno-zachodniej oraz stawami od strony południowej i wschodniej). Najprawdopodobniej na początku XIX w. dwór został rozbudowany przez Mariannę z Kownackich Dłuską. Zachowane do dzisiaj założenie składa się z trzech zasadniczych części: środkowej parterowej (będącej pozostałością starego dworu), piętrowej od strony północno-wschodniej (wzniesionej bądź jedynie przebudowanej w I poł. XIX w.) oraz narożnej wieży po stronie południowej z przylegającą do niej klatką schodową z tego samego okresu.
Na terenie zespołu dworskiego od strony zachodniej zachował się także fragment murowanej bramy.
Na początku XX wieku właścicielami majątku byli między innymi koloniści niemieccy (w latach 1909-1912 Hoffman, Kling, Sztejn, Witt, Chylja, Lange, Dekundy, Szmidt). Najrozleglejszą część z dworem i parkiem zakupił Edward Hoffman.
Stawy na Górkach
Stawy w Niedrzwicy Dużej, położone w pobliżu dworu Dłuskich, przez dziesiątki lat nie były przekształcane przez człowieka. Zachowały więc swoje naturalne cechy. Gnieżdżą się tutaj łyski, krzyżówki, łabędzie, czaple i bociany. Przy odrobinie szczęścia można spotkać nawet żółwia błotnego.
Remiza w Niedrzwicy Dużej. GOKSiR
Obecną remizę wybudowano na początku lat pięćdziesiątych XX wieku. Powstała na gruncie przekazanym przez mieszkańców Niedrzwicy Dużej, zgodnie z orzeczeniem Powiatowego Urzędu Ziemskiego w Lublinie z dnia 9 maja 1930 roku. Budynek wyposażony został w garaże, wieżę wartowniczą i salę widowiskową. W latach sześćdziesiątych remizę rozbudowano. Dzięki temu powstała druga sala, magazyn i zaplecze.
W 1963 roku strażacy zorganizowali w remizie kino stałe, które cieszyło się dużym powodzeniem.
W 1998 roku podjęto decyzję o kolejnej rozbudowie remizy. Nowe pomieszczenia zostały udostępnione orkiestrze dętej oraz na działalność ośrodka kultury. Gminny Ośrodek Kultury, Sportu i Rekreacji w Niedrzwicy Dużej (GOKSiR) formalnie rozpoczął działalność 1 czerwca 2008 roku. Jego korzenie sięgają jednak ponad osiem lat wstecz, kiedy stanowił komórkę Urzędu Gminy i skupiał osoby zaangażowane w podtrzymywanie i współtworzenie lokalnej kultury.
Dworzec Kolejowy
Z okresu 20-lecia międzywojennego pochodzi budynek dworca kolejowego w Niedrzwicy Dużej. Jego powstanie związane było z wybudowaniem w 1914 roku linii kolejowej Lublin-Kraśnik-Rozwadów i usytuowaniem na terenie wsi głównego dworca oraz punktu rozładunkowego. Początkowo planowano usytuowanie dworca w Niedrzwicy Kościelnej, jednak właściciel folwarku w Niedrzwicy Kościelnej - Mieczysław Mazurkiewicz – nie wyraził zgody, by kolej przebiegała przez jego ziemie.
Aktualnie trwa rewitalizacja dworca kolejowego z otoczeniem, której zakończenie planowane jest na 2021 rok.
Urząd Gminy
Pierwsza siedziba urzędu gminy znajdowała się w budynku stojącym obok, w pomieszczaniach byłego posterunku policji.
Obecny budynek urzędu został wybudowany w latach trzydziestych XX wieku i oddany do użytku kilka miesięcy przed wybuchem wojny. Podstawowym źródłem finansowania tej inwestycji były podatki samoistne, np. „wyrównawczy ze składką na budowę domu gminnego”. Ponadto mieszkańcy gminy poświęcali swój czas na pracę przy budowie w czynie społecznym.
W latach '30 i '40 piętro urzędu gminy wykorzystywane było na mieszkania dla rodzin urzędniczych.
